Bevrijding van slachtofferschap is de opening naar een leven in lijn met eenheid, met respect voor de bron en met de intentie om voortdurend een instrument te zijn via wat of wie het leven zelf ervaren en gevoed mag worden. Iedere vorm van chaos en paradox die nog ervaren worden als pijn of verlangen, daagt ons uit om een volgende laag van ego-gewaarzijn onder ogen te komen en te zien voor wat het is. 

Voor geen enkel (ongetraind) ego is dat gemakkelijk laat staan vanzelfsprekend. Je moet dus van goede huize komen om dat proces bewust aan te gaan en de bubbel van je vastgeroeste paradigma’s te doorbreken. Ik herhaal: dat gebeurt niet vanzelf!!

Wat we wellicht wel kunnen stellen is dat de evolutie momenteel er voor zorgt dat meer en meer mensen de ‘zoek’-impuls naar wat ECHT is voelen en volgen. Het is die zoek-impuls naar wat echt is/ naar wie ik of we écht zijn, die onze ontvankelijkheid voor de waarheid en waarachtigheid van het leven vergroot. 

Dat er in principe niks te vinden is, is een van de grootste paradoxen en daarmee confrontaties met het ego. Want vanuit de steeds terugkerende teachings, vanuit de grootste guru’s, vanuit de universele, holistische verklaringen van door afstand en tijd gescheidde shamanen, stamhoofden en earthkeepers, vanuit álle natuurlijke principes en natuurwetten leren we een belangrijk (voor ons westerlingen) vreemd gegeven: dat het zoeken zelf hetgeen is waarmee we ons onderscheiden van al het andere. 

Het moment waarop we in ons diepste zijn ons kunnen overgeven aan de chaos en de paradoxale werking van dát fenomeen, dat we zoekers zijn van iets wat nooit gevonden kan worden, dát is het moment dat de poort van verlichting zich kan openen en kunnen we in een realiteit stappen van eenheid, volmaaktheid en onvoorwaardelijke liefde en overvloed.